روح من کم سال است .

 کدوم نامردی، کی تاریخ، اومد و گفت قانون؟

 کدوم بی خردی گفت بیاین خاک رو تیکه کنیم و هر تیکه باشه مال یکی؟

و چی شد که برای بودن توی هلند باید از یه سری آدم اجازه بگیرم؟  زمین مال منه.

 اونی که انداخت سر زبونا که مدرسه خوبه و همین یکی فقط خوبه کیه؟

 کی خوب شد... کی دزدی... کی....

 خل میکنن این محدودیت ای قراردادیه احمقانه.

 من پیشنهاد بهتری ندارم.

من به آغاز زمین نزدیکم

نبض گل ها را می گیرم

آشنا هستم با ، سرنوشت تر آب ، عادت سبز درخت

روح من در جهت تازه اشیاء جاری است .

روح من کم سال است .

روح من گاهی از شوق ، سرفه اش میگیرد .

روح من بیکار است :

قطره های باران را ، درز آجرها را ، می شمارد .

روح من گاهی ، مثل یک سنگ سر راه حقیقت دارد

من ندیدم دو صنوبر را با هم دشمن .

من ندیدم بیدی ، سایه اش را بفروشد به زمین .

رایگان می بخشد ، نارون شاخه خود را به کلاغ .

هر کجا برگی هست ، شوق من می شکفد .

بوته خشخاشی ، شست و شو داده مرا در سیلان بودن .

مثل بال حشره وزن سحر را می دانم .

مثل یک گلدان ، می دهم گوش به موسیقی روییدن .

مثل زنبیل پر از میوه تب تند رسیدن دارم .

مثل یک میکده در مرز کسالت هستم .

مثل یک ساختمان لب دریا نگرانم به کشش های بلند ابری

تابخواهی خورشید ، تا بخواهی پیوند ، تا بخواهی تکثیر

من به سیبی خشنودم

و به بوئیدن یک بوته بابونه .

من به یک آینه ، یک بستگی پاک قناعت دارم .

من نمی خندم اگر بادکنک می ترکد .

و نمی خندم اگر فلسفه ای ، ماه را نصف کند .

من صدای پر بلدرچین را ، می شناسم ،

رنگ های شکم هوبره را ، اثر پای بز کوهی را .

خوب می دانم ریواس کجا می روید .

سار کی می آید ، کبک کی می خواند ، باز کی می میرد .

 از صدای پای آب

سهراب سپهری

 با صدای خسرو شکیبایی بیشتر لذت ببرید.