دوست دارم زنی باشم از بختیاری،
یا دختری جوان در محلات میان آن همه گل.
دوست دارم گوسفند کوچکی داشته باشم.
یا مردی باشم در روستایی حوالیِ بم که قطره ای باران... قطره ای باران...
آن قدر نزدیک سبلان باشم که احساس کنم مال من است.
در سردشت سردم شود،
هوای خشک زابل دستم را بشکافد،
زارعی باشم بیل به دست کنار کرخه.
شالی کار باشم.. چای بچینم. رعد و برق که زد دنبال قارچ باشم. داس داشته باشم.
یکی از کیچه های میمند مال من باشد.
پیرزنی باشم در تکاب.. صبح زود به دریاچه سلام کنم.
دختر بچه ای باشم در قمصر که بوی گل سرخ مستم کند.. یا که به بوی ماهی بندر عادت کرده باشم.
دوست دارم بدوم و برسم به ماهان..
صبح که بیدار میشوم سیروان را ببینم و غروب کنار زریوار باشم.
روزی چند بار هر چقدر خواستم بنشینم کنار دماوند.
پوستم سیاه سیاه باشد و جن های دره ستارگان را باور کنم..
دلم بگیرد در جزیره ای کوچک.
دوست دارم کنار کاشی های اصفهان باشم.
یزد باشم. اراک باشم. شهرکرد را بدانم. نگار را بفهمم.
کاشان..کاشان!
دوست دارم همه جای ایران باشم ..
امان از بازار کرمان...
امان از غروب اینجا
امان از این آسمان باز
و ذره ذره خاکی که می پرستم.
پانویس:
خوشبخت ترینم که خاله ای دارم از جنس نور که اول کتابهایی که هدیه میدهد چیزی مینویسد برای خود خودت.
Not wasteland, but a great inverted forest with all foliage underground..
می دونی شهرزاد یعنی چی؟
دقیقا !!!!
نه... زاد خیلی گندست. یعنی چی؟
aman az in khiale bolando , aman az in khoshbakhti k dar tabaghe ekhlas migozari....))
safo raghigh bood , kheyli...
اخلاص..
دوست داشتم این حستو .
و امان از بازار کرمان ...
کیتان، این مال عمه هماست؟ آره؟ من اینو خوندم انگار تمام اینجاها کنار عمه بودم. هرچند که من اصلا آدم مسافرت و سیاحت نیستم
نه پسر
یه سال تولدم یه کتاب عکس بهم داد اسمش بود ایران.. داشتم اینو مینوشتم یادش افتادم. اولش نوشته برای کتایون عزیزم به مناسبت روز تولدش و به امید این که همه ی ایران را با هم ببینیم
یه بارم هزاره ی دوم آهوی کوهی رو بهم داد و اولش نوشت برای کتایون که هزار آهوی کوهی در چشمانش میدود...
و خیلی از این جاها کنار خاله بودم. اومدی بیا بریم مسافرت ..
:*
هوممممم... خیلی هم خوب. آره، واقعا. میام، میریم
اما این شعره خیلی خوبه. من خیلی آخرشو دوس داشتم. دمت گرم
دلتنگتونم
:*
هام .. جمعیتمون کرمونم زیاد شده
مام :*
سلام کتایون ساده!
جای خالی جنوب در آرزوهای ات حفره ای ست
در آن افتادم!
امان از این ابرها...
فوق العاده بود. دمت گرم......
اصلا قابل مقایسه با مطلب قبلت نبود.
من کی وقت کردم این همه تو رو دوست داشته باشم؟؟؟
ازم رنجیدی؟
عزیزم ... نه ! نه !
دلم میخواهد باشم جایی که جای من نیست!
واقعنم خوشبختی که چیز به این قشنگی داری...
عللی عالی عالی
فوق العاده بود.. آفرین کیتانم...
این متن را می خوانم هر بار که به تو سر می زنم کتایون ساده..
گفتم بدانی!
وووو! مهرزاد ، خودمم خیلی میخونمش ! مرسی . مرسی که احساس کردم احساسمو نزدیک میگیری